De tafel ligt bezaait met kaarsjes. We hebben net gegeten en zitten nu met dikke buiken en lege hoofden na te tafelen. Tafelen en natafelen. Daar zijn ze goed in, hier in België. Af en toe springt er een raampje aan in een van de huizen die het hofje omringen, en dan verschijnt er een hoofd. Of we anders niet wat stiller willen zijn. Als de „ouders” naar bed zijn, blijven wij nog even zitten om de nacht af te wachten. De echte nacht. Want dat hoort als je jong bent. Ik begin steeds vaker te gapen, ik geloof niet dat ik vanavond een goede nachtbraker zal zijn.
Het is een veilig begin van mijn reis. Iets bekends: mijn lieftallige Vlaamse vriendinnetje Emmanuelle, en iets nieuws: de rest van haar familie. Een aantal dagen even in een gezin, en af en toe heen en weer naar Gent om te ontdekken. Daarna zie ik het wel. Ik heb twee maanden, de ruimte, een grote tas, een gitaar en een goede dosis (over)moed.
Foto: Anne Reitsma
Leave A Reply